Wat als je een boek niet kan wegleggen?
Goed in een boek zitten is een heerlijkheid. Niets zo vervelend als een boek lezen en elke 3 zinnen afgeleid zijn, constant moet nadenken over wat er voordien ook al weer gebeurde in het verhaal of een boek lezen waarvan de woorden niet lijken door te dringen. De meesten zien opgaan in een boek dus als een doel.
Maar kan je ook te hard opgaan in een boek? Anderhalf decennium geleden was ik, Laura dus, met mijn ouders op vakantie in Frankrijk. Een zwembad, een afgelegen huisje in de natuur, elke avond de bbq aan en een permanente zon aan de hemel. Klinkt heerlijk nu, maar als beginnende tiener kon ik wel wat meer actie gebruiken. Gelukkig waren mijn ouders voorzienend (en ik een beetje een verwend nest), en hadden ze een stapel nieuwe boeken voor mij meegenomen. Ik weet raar maar waar niet meer over welk boek het gaat, maar ik herinner mij de situatie levendig. Ik, opgeslokt door het boek, en mijn lieve ouders die af en toe graag eens iets tegen hun dochter zeiden en enkel een geïrriteerde grom terugkregen. Ik was zo in beslag genomen door het boek dat zelfs aan tafel gaan een belachelijk grote opgave was. Ik kon dat boek toch geen half uurtje wegleggen?
Deze situatie heeft zich de volgende familievakanties niet meer herhaald, want mijn mama koos sinds dan wijselijk geen te spannende of meeslepende boeken meer uit. Maar het aantal slapeloze nachten omdat ik een boek niet kon wegleggen (“nog één hoofdstuk en dan ga ik slapen”) is niet te tellen. Zo leden mijn huishouden, mijn examens, mijn lief en mijn werk door de jaren heen geregeld onder hetzelfde fenomeen.
Mijn strategie? Af en toe bewust voor een boek kiezen dat ik makkelijk weg kan leggen. Omdat ik andere dingen te doen heb of omdat ik ten behoeve van de mensen om me heen niet volledig in een gremlin wil veranderen. Toch lukt het me niet altijd. Zo had ik recentelijk, geheel ongepland, twee dagen lang enkel oog voor de zwart witte pagina’s van Black Butterflies van Priscilla Morris. Een boek over de bezetting van Sarajevo in 1992 en hoe een vrouw deze ontberingen beleeft, terwijl haar man en kind zich veilig in Engeland bevinden. Het feit dat ik in het prachtige kleurrijke Guatapé in Colombia was, deed hier geen afbreuk aan.
Of je een boek kan wegleggen is dus niet altijd te voorspellen. Gelukkig maar, want onverwacht volledig meegesleept worden in een boek hoeft ook helemaal geen probleem te zijn. Meer zelfs, het is één van de heerlijkheden van lezen.
